Τριζοβόλαγε το τζάκι.

 

Τα λιόξυλα είχαν αρπάξει για τα καλά.Τάβλεπες κατακκόκινα να πετάνε κάπου κάπου σπίθες εδω κι εκεί.  Μια γλυκειά θαλπωρή είχε γεμίσει την ατμόσφαιρα. Η τζαμαρία μπροστά μου έβλεπε στην αγριεμένη θάλασσα. Οι βαριές κουρτίνες τραβηγμένες στο πλά¨μου άφηνα άπλετη θέα να απολαύσω. Μουντός ο καιρός,κρύος,  βαρια τα σύννεφα, έτοιμα να αρχίσουν να ξερνάνε  τη βροχή που είχαν μαζεμένη στα σωθικά τους. Ο Βοριάς φύσαγε με μανία, τόβλεπες στα δέντρα του απέναντι λόφου που σαν να είχαν πάρει κλίση για να υποκλιθούν στη  ορμή του.

Τα φώτα χαμηλωμένα αν και ο ήλιος είχε ξεκινήσει την πορεία του για τη Δϋση και κρυβοταν για τα καλά πίσω απ τη βουνοκορφή ζωγραφίζοντας το στερέωμα με τα μαβιά χρώματα της ουράνιας παλέτας. 

Η παχιά μοκέτα σίγουρα θα έπνιγε τα όποια βήματα  ενώ η  βαθιά βαρια, αναπαυτική πολυθρόνα αγκάλιαζε το κουρασμένο μου κορμί.

Ένας γλυκός πόνος στην πλάτη είχε απομείνει να μου θυμίζει την κούραση της μέρας.

Δίπλα στο τραπεζάκι ένα φλυτζάνι μυρωδάτος καφές με έκανε να ανοιγοκλείνω τα ρουθούνια μου με ευχαρίστηση και προσμονή.

Μαλακιές παντόφλες στα πόδια και ησυχία πολλή ησυχία που την έσπαγε μια μελωδία απο κάποιο  έργο του Στράους θαρρω πως ήτανε  που ερχόταν απ τα κρυμμένα ηχεία.

Παρ όλη αυτή τη γαλήνη που σε άλλες περιπτώσεις θα σε κοίμιζε το δίχως άλλο, είχα όλες τις αισθήσεις νου σε εγρήγορση, για να απολαύσω την άγρια ομορφιά των αφρισμένων κυμάτων στο βάθος του ορίζοντα, των σύννεφων που βιάζονταν στο γκρίζο τ ουρανού, τα θεία χρώματα στο στερέωμα που έσβηνα σιγά σιγά. την ορμή του Βοριά που την ένιωθα πίσω απ το βαρύ κρύσταλλο της μαλκονόπορτας, , τη μαγική γεύση του καφέ τις θεϊκές μελωδίες να χαϊδεύουν τ αυτιά μου.

Η μουσική άρχισε να δυναμώνει το κομμάτι πλησίαζε στο κρεσέντο του, το είχα ξανακούσει και μια ανατριχίλα με διαπέρασε, καθώς περίμενα τα πνευστά να κορυφωθούν σε μια αγγελική κραυγή.τα κρουστά να μιμούνται το ποδοβολητό απο ένα κοπάδι άγρια άλογα. Τα πιατίνια  να φτάνουν τις πιο ψηλές συχνότητες 

Και νάτη έρχεται η κορύφωση. Το κόρνο δυναμώνει, η σάλπιγχες ηχούν κι έρχεται η μαγική στιγμή τότε που όλη η ορχήστρα δίνει το είναι της, τότε που λες και θα διαλυθεί το σύμπαν, η έκρηξη που θα κομματιάσει τα πάντα.......

Θα βγάλεις τα σκουπίδια; Ή σε πήρε ο ύπνος πάλι;  Δεν πα να ρημαδοξαπλώσεις στο κερββάτι που σε έφαγε ο καναπές.

Φτου σου, το κέρατο μου, πάλι με πήρε ο ύπνος γαμώτο μονολόγησα.

Στην τηλεόραση που έκαιγε αναίτια απέναντι μου μια κυρούλα με γυρισμένη πλάτη στο φακό έλεγε γιατί ο άντρας της την παράτησε για την μάνα της και δακρυσμένο το πανελ της χορηγούσε αφειδώς τη συμπαθεια του για το κακό που την βρήκε.

Αει σιχτίρ βλαστήμησα  μέσα απ τα δόντια μου  Δώσε τα σκουπίδια είπα. Πάω να πάρω και τσιγάρα από απέναντι. Θελεις κάτι εσύ;. Ναι άκουσα μια φωνή απ την κουζίνα. Ένα αλάτι φαγητού.

Αλ.Παπ.